„O, Kalamowie, nie zawierzajcie przekazom, tradycji lub plotkom. Nie zdawajcie się bezkrytycznie na autorytet, jaki przypisuje się tekstom religijnym, nie kierujcie się wyłącznie logiką, nie wyciągajcie pochopnie wniosków, nie zapuszczajcie się w gąszcz domysłów i spekulacji: czy jest tak, czy może inaczej, ani nie podążajcie ślepo za kimś, dlatego że mieni się on waszym nauczycielem.”
„Lecz jeśli – o, Kalamowie – wiecie z własnego doświadczenia, że pewne rzeczy są dla was niedobre, nie służą wam, są niewłaściwe, wtedy wyrzeknijcie się ich … a kiedy wiecie, że pewne rzeczy są dla was dobre i służą wam i że mądrzy ludzie, też tak uważają, wtedy je przyjmijcie i podążajcie za nimi.”
Budda (Kalama Sutta, Anguttara Nikaja)
Ścieżka buddyjska wymaga od swych adeptów myślenia i zrozumienia, tak więc studiowanie nauk buddyjskich, jak i refleksja nad nimi są ważne dla „Przyjaciół” na wszystkich poziomach praktyki.
Ażeby Dharma, czyli nauki Buddy, mogły zaprowadzić nas do Oświecenia, według tradycji buddyjskiej musimy robić trzy rzeczy: słuchać ich, zastanawiać się nad ich treścią oraz medytować nad nimi.
Po pierwsze powinniśmy wiedzieć, czego buddyzm właściwie naucza. Radykalny światopogląd Buddy odbija się w medytacji i innych buddyjskich praktykach. Buddyjskie nauki prowokują, inspirują i odsłaniają niepowtarzalną wizję stojących przed nami możliwości, jednak często ich znaczenie staje się jasne dopiero w trakcie interpretacji i dyskusji. Poprzez wykłady, kursy oraz studiowanie w grupach w ośrodkach „Przyjaciół” nadarza się sposobność, by usłyszeć Dharmę w takiej formie i zobaczyć, jak się ona ma do naszego życia. Niektóre ośrodki prowadzą też księgarnie sprzedające książki o buddyzmie.
Po drugie, refleksja – samemu lub z innymi. Studiowanie w grupach to okazja, by rozjaśnić niezrozumiałe kwestie, podzielić się doświadczeniem z innymi i uczyć się od nich.
Część praktykujących z „Przyjaciółmi” studiowała buddyzm dogłębnie; napisane przez Sangharakszitę książki wniosły znaczący wkład w rozwój buddyzmu na Wschodzie i Zachodzie; niektórzy członkowie Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej są nauczycielami akademickimi w Europie i USA ze specjalizacją w dziedzinie buddyzmu. Akademickim i nieakademickim studentom i nauczycielom buddyzmu nie wystarczy jednak wiedza o tym, jak został on ujęty na Wschodzie. Ich zadaniem jest tworzyć pomosty między buddyzmem, a naszą własną kulturą, tak by mógł się on przyjąć na rodzimej glebie. Według Sangharakszity niezbędne jest krytyczne i historyczne spojrzenie na buddyzm – zaleca on w tym celu posługiwanie się komentarzami do pism buddyjskich, włącznie z tymi najnowszymi, korzystanie z odkryć uczonych, a nawet literatury porównawczej.
Trzeci etap, to medytacja nad Dharmą. W buddyzmie pełne zrozumienie to takie, które powoduje transformację całej naszej istoty. Dlatego studiowanie buddyzmu na odosobnieniach czy seminariach często łączy się z medytacją.
Książki i teksty o buddyzmie (po polsku i angielsku).