Sangharakszita

Krótki życiorys Sangharakszity

 

Urodzony jako Dennis Lingwood w płd. Londynie w 1925 roku, wcześnie zaczął interesować się kulturami i filozofiami Wschodu. W wieku 16 lat czytając „Sutrę Diamentową” zdał sobie sprawę, że jest buddystą. (zobacz też wpis na blogu – fragment biografii z tego okresu). W czasie wojny związał się ze znajdującym się wtedy jeszcze w zalążku światkiem buddyjskim Wielkiej Brytanii, zaczął też na własną rękę studiować i praktykować buddyzm.

 

Druga wojna światowa zaniosła go jako poborowego na Sri Lankę, a stamtąd do Indii, gdzie pozostał po wojnie. Jakiś czas prowadził życie wędrownego ascety, po czym przyjął święcenia jako buddyjski mnich w tradycji therawady i otrzymał imię Sangharakshita („chroniony przez wspólnotę duchową”). Mieszkał przez wiele lat w Kalimpong w płn. Indiach, gdzie spotkał wielu ważnych nauczycieli wywodzących się z różnych tradycji tybetańskich i studiował pod ich okiem. Po pewnym czasie sam zaczął nauczać i pisać książki. Jest autorem około 50 książek, głównie z dziedziny buddzymu, ale wśród jego publikacji są również tomiki wierszy, kilka tomów pamiętników, jak i opracowania traktujące o zachodniej kulturze i sztuce widzianej z buddyjskiej perspektywy. Sangharakszita odegrał kluczową rolę w odrodzeniu buddyzmu w Indiach, głównie poprzez działalność wśród byłych Niedotykalnych (pozakastowych Hindusów). Całe życie zajmował się kwestią reform społecznych.

 

Po dwudziestu latach spędzonych w Indiach powrócił do Anglii, gdzie w 1967 roku założył Przyjaciół Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej (znanych w Indiach pod nazwą Trailokya Bauddha Mahasangha Sahayak Gana lub w skrócie TBMSG), a następnie Zachodnią Wspólnotę Buddyjską w 1968. Jego życie można by opisać jako budowanie pomostów między Wschodem a Zachodem, między tradycyjnym światem buddyjskim, a nowoczesnym zachodnim, wreszcie między podstawowymi zasadami a praktyką. Jest człowiekiem, którego doświadczenie i niezwykle jasno sformułowana myśl znalazły na świecie szerokie uznanie. Sangharakszita zawsze podkreślał, że najważniejsze w życiu duchowym jest pełne zaangażowanie, że ogromną wartość ma też przyjaźń duchowa między praktykującymi, uwydatniał bliski związek między buddyzmem a sztuką i wskazywał na potrzebę stworzenia „nowej społeczności” wspierającej duchowe dążenia i ideały.

 

W 1998 roku Sangharakszita przekazał grupie najbardziej doświadczonych uczniów odpowiedzialność za kierowanie założoną przez siebie Wspólnotą – dziś to już międzynarodowy ruch buddyjski. W następnych latach mieszkając w Birmingham w Anglii poświęcił się osobistemu kontaktowi z ludźmi i dalszej pracy pisarskiej. W 2000 roku utracił jednak częściowo wzrok, co znacznie ograniczyło zasięg jego działalności. Zmarł 30 października 2018 r. w Hereford.

 

(Winaja ii, 258)

 

Sangharakszita wskazuje, że w dzisiejszych czasach jesteśmy spadkobiercami całej tradycji buddyjskiej i dlatego ludzie napotykający dziś buddyzm powinni starać się wydobyć z jego różnych tradycji to, co mają one ze sobą wspólnego – czyli leżące u ich korzeni zasady i praktyki. Według niego czerpanie z całości buddyzmu jest lepszym wyjściem niż ograniczanie się do jednej z jego form. Nie chodzi tu jednak zwyczajny eklektyzm. Podejście Sangharakszity do buddyzmu jest spójne, uporządkowane, systematyczne i zorientowane na to, co najbardziej przydaje się w praktyce.

 

W najbardziej obszernym ujęciu czynnikiem jednoczącym buddyzm jest sam Budda i jego Oświecenie. Celem wszystkich szkół buddyjskich jest przecież nauczanie o ścieżce prowadzącej ku Oświeceniu, a więc stworzenie praktykującym możliwości powtórzenia osiągnięcia Buddy. Wszelkie różnice między nimi sprowadzają się natomiast do środków, a nie do samego celu.

 

Artykuł Sangharakszity: Właściwe podejście do buddyzmu

 

Autobiograficzne opowieści Sangharakszity

Jeśli chcesz posłuchać o życiu Sangharakszity, zachęcamy do odwiedzenia strony i audio wystawy zatytułowanej Nine decades (pl. Dziewięć dekad). To cykl wywiadów w języku angielskim przeprowadzonych z Sangharakszitą przez ordynowaną Saddhanandi, podczas których Sangharakszita opowiada o swoim życiu podzielonym na dziewięć dekad. Każda z dekad została powiązana z przedmiotami – pamiątkami z życia, które miały dla Sangharakszity szczególne znaczenie.

Strona Nine Dekades dostępna na thebuddhistcentre.com.

Możesz posłuchać także opowieści Sangharakszity o napisanych przez niego wierszach, które zostały nagrane w formie wywiadów z Saddhanandi pt. Life in verse (pl. Życie wierszem).

Strona Life in verse dostępna na thebuddistcentre.com.

Sangharakszita a tradycja buddyjska

 

Tradycja buddyjska jest niesłychanie różnorodna. Nic dziwnego, gdyż rozwijała się ona na przestrzeni dwóch i pół tysiąca lat w wielu krajach, które niejednokroć nie utrzymywały ze sobą kontaktów. Także w zakresie doktryny czyli nauki buddyjskiej dokonał się spory postęp, a w pierwotnie jednolitej tradycji dochodziło wielokrotnie do podziałów. Skutkiem tego, istnieje dziś w Azji wiele szkół buddyzmu różniących się od siebie zarówno naukami, jak i elementami zaczerpniętymi z miejscowych kultur. Większość tych szkół obecna jest dziś w Europie i Ameryce wprawiając ludzi w oszołomienie różnorodnością swych form, nauk oraz praktyk.

 

„Wszystko, co prowadzi do ostudzenia pasji, a nie do ich rozbudzenia; do prostego życia, a nie do uganiania się za dobrami materialnymi; do skromności, a nie do pożądania; do zaspokojenia, a nie do niezaspokojenia; do energii, a nie do lenistwa; do radości z tego, co dobre, a nie z tego, co złe (…) To właśnie jest Dhamma. To jest Winaja. To jest Przekaz Mistrza.”

 

Sangharakszita i jego nauczanie

 

Sangharakszita jest jedynym w swoim rodzaju nauczycielem buddyjskim.

 

Swoje książki poświęcił wszystkim trzem głównym prądom w tradycji buddyjskiej, szukając inspiracji w najnowszych odkryciach uczonych buddyjskich, jak i znajdując je we własnym życiu duchowym. Z przytłaczającej masy nauk starał się wyodrębnić te najważniejsze, leżące u samych podstaw buddyzmu; połączyć je w spójną i duchowo żywotną całość, a następnie odnaleźć dla nich odpowiednie we współczesnym świecie środki wyrazu.

 

Fragment wykładu Sangharakszity wygłoszonego w Indiach.

 

Krótki fragment jego autobiografii z okresu, kiedy zdał sobie sprawę, że ,,jest i zawsze był buddystą”

 

Kilka poniższych przykładów reprezentuje podejście Sangharakszity do buddyzmu:

 

 

Strona internetowa Sangharakszity (po angielsku): http://sangharakshita.org/

Powiązane teksty