Budda doradził swym uczniom, „częste spotykanie się w dużych gromadach”, aby zagwarantować dalszy rozwój duchowy. Stąd święta buddyjskie tradycyjnie przyciągają wiele osób i są duszą wspólnoty buddyjskiej. Stwarzają one okazję dla wyrażenia swego oddania oraz wdzięczności dla Buddy i jego nauczania.

Buddyjskie święta czczą przede wszystkim „Trzy Klejnoty” czyli Buddę, Dharmę (buddyjskie nauki) oraz Sangę (wspólnotę duchową).

Wesak: obchody rocznicy Oświecenia Buddy

Pełnia księżyca w maju lub czerwcu

Oświecenie Buddy jest najważniejszym wydarzeniem dla buddyzmu, a w związku z tym Wesak – czyli obchody Oświecenia – to najważniejsze święto w roku buddyjskim.

Wielu uczniów Buddy także osiągnęło Oświecenie, a po nich przyszło wielu kolejnych oświeconych mistrzów. Ich także czci się w Wesak głośno odczytując fragmenty ich biografii lub napisanych przez nich dzieł.

Jednak Oświecenie to ideał wszystkich buddystów. Wesak stwarza więc dla poszczególnych buddystów okazję do refleksji nad jego znaczeniem.

Dzień Dharmy: uczczenie Nauki Buddy

Pełnia księżyca w lipcu

Wkrótce po osiągnięciu Oświecenia Budda podniósł się z miejsca medytacji, po czym odnalazł swych byłych uczniów w miejscowości o nazwie Sarnath, w północnych Indiach, by podzielić się z nimi tym doświadczeniem. Wydarzenie to można potraktować jako początek buddyzmu i to do niego właśnie nawiązuje Dzień Dharmy. Czytane tego dnia na głos fragmenty pism buddyjskich dają pożywkę dla głębokiej refleksji. Przede wszystkim jednak  w Dzień Dharmy buddyści odczuwają i wyrażają wdzięczność dla Buddy i innych oświeconych mistrzów za to, iż podzielili się oni swymi naukami z resztą ludzi.

Dzień Sanghi: oddanie szacunku i wyrażenie wdzięczności Wspólnocie Duchowej

Pełnia księżyca w listopadzie

W Dzień Sangi buddyści oddają cześć zarówno tej idealnej wspólnocie duchowej, jak i tej istniejącej lub tworzonej przez nich samych. Dzień Sangi to czas dawania prezentów i choć na Wschodzie nie odgrywa większej roli, to wśród buddystów na Zachodzie cieszy się on dużym powodzeniem.

Dzień Parinirwany: śmierć Buddy

Pełnia księżyca w lutym

Może się wydać dziwnym, iż buddyści obchodzą rocznicę śmierci Buddy. (Umarł on w wieku 80 lat, nauczając przez około czterdzieści lat po osiągnięciu Oświecenia). Buddyzm naucza jednak o nietrwałości wszystkich rzeczy, stąd utratę nawet bliskich czy niezastąpionych osób powinno się zaakceptować, a nie pogrążać w niekończącej się żałobie i bólu. Framenty „Sutty o Parinibbanie” opowiadającej historię – wzruszających swą godnością – ostatnich dni Buddy, odczytywane są w Dzień Parnirwany.

To święto przypomina nam samym o przyszłej nieuniknionej śmierci, a także śmierci znanych nam, niedawno zmarłych ludzi. Dla nich przeprowadza się specjalne medytacje oraz rytuały, mające im udzielić pomocy, gdziekolwiek, by się nie znajdowali.