Na życie składa się wiele różnych działań oraz zachowań, z których każde może się okazać korzystne albo szkodliwie dla nas i dla innych. Polem działania etyki buddyjskiej są więc zasady i praktyki pomagające nam zachowywać się tak, aby wynikło z tego jak najwięcej korzyści, a jak najmniej szkody.
Rdzeń buddyjskiej nauki etycznej zawiera się w pięciu tzw. wskazaniach. Nie należy mylić ich z przepisami, ani chrześcijańskami przykazaniami; wskazania to po prostu „reguły treningowe”, za którymi podąża się z własnej, nieprzymuszonej woli, posługując się przy tym rozumem i wrażliwością. Życie jest skomplikowane i najeżone trudnościami, dlatego też tradycja buddyjska nie narzuca jednego wzorca działania, który można by zastosować we wszystkich sytuacjach życiowych. W buddyzmie nie mówi się nawet, że jakieś zachowanie jest dobre lub złe, lecz używa się w zamian określeń: „zręczne” (kusala) oraz „niezręczne” (akusala).
Pięć Wskazań po kolei:
1. Nie zabijać i nie wyrządzać szkody istotom żyjącym. Jest to fundamentalna zasada buddyjskiej etyki, wszystkie inne są jej rozwinięciem. W tym wskazaniu mieści się zasada nie używania przemocy – jeśli to tylko możliwe – stąd też wielu buddystów jest wegetarianami. Jego pozytywny odpowiednik to miłość.
2. Nie brać tego, co nie zostało nam dane. Oczywiście kradnąc wyrządzamy innym szkodę, ale także wykorzystując, wyzyskując lub manipulując ich, bierzemy to, co nie zostało nam dane. Pozytywny odpowiednik tego wskazania to kultywowanie szczodrości.
3. Unikać niewłaściwych zachowań seksualnych. To wskazanie w różnych epokach i miejscach różnie interpretowano, ale sprowadza się ono do nie wyrządzania szkody sobie i innym w sferze seksualnej. Jego pozytywnym odpowiednikiem jest zadowolenie ze swojego położenia np. kiedy mamy stałego partnera lub żyjemy w celibacie.
4. Unikać kłamstw i fałszu. W związkach z innymi ludźmi mowa odgrywa niezwykle ważną rolę, my nie zawsze jednak kontrolujemy swój język. Zdarza się więc często, że naciągamy fakty i niekoniecznie nawet zdajemy sobie z tego sprawę. Dlatego prawdomówność, która jest pozytywnym odpowiednikiem tego wskazania, jest niezbywalną częścią życia etycznego. Ale prawdomówność to nie wszystko i tak w innym zbiorze wskazań (tzw. dziesięciu wskazań, czy też dziesięciu kusala dharm) wymienia się aż cztery wskazania dotyczące mowy – pozostałe trzy zalecają używanie mowy życzliwej, pomocnej oraz harmonijnej.
5. Nie używać napojów i środków mącących umysł. Pozytywny odpowiednik tutaj to rozwijanie uważności czyli świadomości. Uważność ma na ścieżce buddyjskiej ogromne znaczenie, doświadczenie natomiast wskazuje, iż alkohol i narkotyki nie przyczyniają się do jej rozwoju.
Wielu buddystów na całym świecie codziennie recytuje pięć wskazań i stara się do nich stosować.
Przyjaciele Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej przykładają dużą wagę do etyki w życiu duchowym. Osoby zaczynające praktykować z „Przyjaciółmi” prosi się więc, by kierowały się w życiu pięcioma wskazaniami, a Członkowie Wspólnoty też stosują się do podobnej listy zawierającej dziesięć wskazań. Lecz przez to nie stajemy się automatycznie etyczni, musimy się dopiero nauczyć rozwijając swą wrażliwość etyczną. Robimy to zastanawiając się nad konsekwencjami swych działań i szukając odpowiedzi na pytania, które narzuca nam samo życie oraz poprzez otwartą komunikację z innymi. W „Przyjaciołach” etykę pojmuje się zatem nie jako stosowanie się do przepisów i regułek, lecz uczenie się, jak czynić dobro, a unikać wyrządzania szkód. Sangha czyli wspólnota praktykujących jest między innymi tyle warta, że inni jej członkowie są w stanie wytknąć nam błędy, z których sami nie zdajemy sobie sprawy lub których wolelibyśmy nie widzieć. Niektórzy buddyści w celu intensyfikacji swej praktyki etycznej umawiają się na spotkania, w trakcie których w gronie przyjaciół mówią o swoich etycznych niedociągnięciach (nieetycznych zachowaniach).