Wspólnota Buddyjska Triratna (uprzednio: Zachodnia Wspólnota Buddyjska) jest duchową wspólnotą mężczyzn oraz kobiet, którzy podążają ścieżką buddyjską ku Oświeceniu lub – używając tradycyjnego buddyjskiego języka – idą po Schronienie do Buddy, Dharmy oraz Sanghi i którzy dokonali wyboru Zachodniej Wspólnoty jako Sanghi, z pomocą której będą zmierzać do Oświecenia. Ta decyzja nabiera centralnego znaczenia w życiu członków Wspólnoty.

Wspólnota Buddyjska Triratna jest radykalną alternatywą dla azjatyckiego modelu buddyzmu, gdzie istnieje podział na mnichów oraz osoby świeckie. We Wspólnocie taki podział nie istnieje, jest więc ona otwarta dla każdego, kto szczerze i aktywnie chce się zaangażować w praktykę buddyjską. Członkowie Wspólnoty nie są mnichami ani mniszkami, mimo iż starają się prowadzić stuprocentowo buddyjskie życie. Najważniejszy jest nie wybrany styl życia, lecz zaangażowanie w praktykę całym sercem.

Niektórzy członkowie Wspólnoty prowadzą medytacyjny tryb życia i mieszkają w ośrodkach odosobnień; inni mieszkają z rodzinami i chodzą do normalnej pracy; jeszcze inni pracują w firmach właściwego zarobkowania lub są utrzymywani przez ich ośrodek, na którego rzecz pracują.

Buddyzm jest ścieżką praktyki po której każdy musi stąpać z osobna. Oznacza to, że podejmujemy się postępować etycznie nie dlatego, że ktoś nam tak kazał, lecz dlatego, że bierzemy odpowiedzialność za swoje myśli i działania. Wspólnota Buddyjska Triratna pragnie być wolnym zrzeszeniem osób zmierzających ku wspólnemu celowi. Zdaje też sobie sprawę, że duchowej wspólnoty nie da się zbudować używając przymusu. Dlatego we Wspólnocie nie istnieją przepisy, a decyzje – o ile to tylko możliwe – są podejmowane przez jej organy na zasadzie konsensusu.

W trakcie ordynacji  czyli przyjęcia do Wspólnoty, jej członkowie zobowiązują się do praktykowania dziesięciu wskazań etycznych czyli fundamentalnych zasad stosujących się do działań ciała, mowy i umysłu (tradycyjny podział buddyjski). Mężczyźni i kobiety przyjmują  te same wskazania i praktykują na równej stopie.

Zasady działania Przyjaciół Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej.

Instytucje Przyjaciół w swoich działaniach trzymają się kilku dobranych na zasadzie balansu zasad.

1. Działanie w „trybie miłości”.

Esencją etyki buddyjskiej jest zachowywać się ze świadomością tego, co się robi oraz odnosić się z szacunkiem i życzliwością dla siebie i innych. Sangharakszita zapożyczył zwrot od Ericha Fromma, który bardziej skrótowo opisuje taki sposób działania jako „tryb miłości” (ang. love mode). Jego przeciwieństwem jest „tryb siły”, kiedy to ludzie są zmuszani do robienia rzeczy sprzecznych z ich wolą. W Buddyzmie tę zasadę wyraża pierwsze wskazanie etyczne o fundamentalnym znaczeniu: nie zabijać i nie wyrządzać szkody istotom żyjącym. Stając się członkami Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej ludzie zobowiązują się do etycznego zachowywania się w zgodzie z „trybem miłości”, jeśli to tylko możliwe. A ośrodki Przyjaciół opierają się na zasadach kooperacji oraz konsensusu.

2. Zobowiązanie do praktyki duchowej ma centralne znaczenie.

Nie wystarczy jednak stwierdzić, że Przyjaciele powinni funkcjonować w trybie miłości, a nie siły. Muszą się jeszcze znaleźć ludzie, którzy zagwarantują, że tak rzeczywiście będzie. Dlatego ludzie mający w Przyjaciołach kierownicze kompetencje zobowiązują się do działania etycznie i w zgodzie z zasadami i praktyką buddyjską. Takie zobowiązanie podejmują także wszyscy stający się członkami Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej. Ich zadaniem jest zapewnić zgodność prowadzonych przez Przyjaciół Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej zajęć z buddyjskimi ideałami.

3. Autonomia.

Z punktu widzenia prawa w skład Przyjaciół Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej wchodzą liczne organizacje dobroczynne, które są prawnie i finansowo autonomiczne. W związku z tym członkowie zarządu (ang: trustees) każdej z nich są odpowiedzialni jedynie za swój ośrodek lub organizację. Przyjaciele Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej nie posiadają centralnego organu mającego władzę i wydającego polecenia czy rozkazy.

4. Konsensus.

Poszczególne zarządy podejmują decyzje w drodze konsensusu – o ile to tylko możliwe – a nie wydając polecenia lub poprzez głosowanie. Oznacza to, że nad kwestiami spornymi dyskutuje się, aż do osiągnięcia harmonii i wzajemnego zrozumienia, biorąc pod uwagę ludzi mających inne zdanie.

5. Hierarchia duchowa

Jako wspólnota duchowa Zachodnia Wspólnota Buddyjska opiera się na komunikacji i wkłada wysiłek w rozwijanie mądrości, współczucia i dojrzałości. W praktyce, kiedy panuje otwarta komunikacja, okazuje się, że niektórzy ludzie mają więcej doświadczenia i lepiej udaje im się wcielać w życie buddyjskie zasady. Tacy członkowie Wspólnoty budzą głęboki szacunek z racji swego doświadczenia, dojrzałości i solidnej praktyki, przez to ich głos nabiera też większego znaczenia. Większość ośrodków Przyjaciół ma swojego tzw. Prezydenta, czyli respektowanego członka Wspólnoty o długim stażu – spoza tego ośrodka – którego konsultuje się przy podejmowaniu ważniejszych decyzji.

6. Działanie w harmonii z całą wspólnotą Przyjaciół.

Regularnie odbywają się spotkania członków Wspólnoty, jak i ludzi pełniących zbliżone do siebie obowiązki, na przykład kierujących różnymi ośrodkami, prezydentów itp. Spotkania te mają za zadanie udzielać pomocy, zapewniać harmonię i zgodę wśród członków Wspólnoty, jak i zapobiegać izolacji czy popadaniu w zapomnienie poszczególnych ośrodków.

7. Eksperymentowanie.

Generalnie rzecz biorąc nauczanie i praktyka w różnych ośrodkach Przyjaciół wygląda tak samo, jest też jednak miejsce na eksperymenty. Przyjaciele, usiłując wypracować jak najlepsze metody dla praktykowania Buddyzmu we współczesnym świecie, są niejako z założenia skazani na kreatywność i eksperymentowanie. Jednak eksperymenty i zmiany służą temu celowi i nie mogą być wprowadzane dla zabawy. Ludzie przeprowadzający je powinni wiedzieć, co robią i w odpowiednim czasie ocenić ich wyniki.

Formalna struktura Triratny

Strona Kolegium Publicznych Preceptorów w języku angielskim. Kolegium Publicznych Preceptorów (ang. The College of Public Preceptors) – kolegium składające się z najbardziej doświadczonych i wieloletnich członków wspólnoty ordynowanych Triratny, których łączy Pójscie po Schronienie do Buddy, Dharmy i Sanghi oraz wieloletnie przyjaźnie ze sobą nawzajem i z pozostałymi członkami wspólnoty i społeczności Triratny. W 2019 r. w skład College’u wchodzą 44 osoby, większość z nich pochodzi z Wielkiej Brytanii, pozostała część z Europy, Indii, Australii, Nowej Zelandii i USA. Głównym zadaniem College’u jest nadzór nad procesem ordynacji w Triratnie, a także przekazywanie ducha wspólnoty ordynowanych poprzez zachowywanie, podtrzymywanie, rozwijanie i komunikowanie Dharmy zgodnie z wizją Bhantego Sangharakszity.

Rada Międzynarodowa – przeczytaj wywiad (polskie tłum.) z Jnanachandrą z 2018 na temat działalności Międzynarodowej Rady Triratny. Więcej informacji o działalności Rady Międzynarodowej znajdziesz na thebuddhistcentre.com/internationalcouncil.