Przyjaciele zostali założeni w 1967 roku przez Sangharakszitę – wybitnego Anglika, który spędził dwadzieścia lat w Indiach jako mnich buddyjski. Po powrocie do Anglii w połowie lat sześćdziesiątych, stwierdził on, że potrzebny jest nowy ruch buddyjski z prawdziwego zdarzenia, który pozostałby wierny wartościom i nauce tradycji buddyjskiej, lecz jednocześnie dostowałby się do warunków nowoczesnego świata; a więc nie ślepe przeszczepianie obcego ciała na nowy grunt, ale i nie nadmierna, zbyt kompromisowa adaptacja. Sangharakszita uznał, iż w tym nowym, zupełnie odmiennym otoczeniu zupełnie nie na miejscu byłoby praktykować buddyzm w niezmienionej, czysto azjatyckiej formie. Z drugiej strony, nie w smak było mu rozwadniać tradycję buddyjską po to tylko, by przypodobać się publiczności. Podjął więc próbę stworzenia nowego ruchu, opierającego się na fundamentalnych – wspólnych wszystkim szkołom buddyzmu – naukach buddyjskich. Sprowadzony w ten sposób do podstawowych zasad buddyzm miał się do pogodzenia z nowoczesnym życiem.
Sangharakszita zaczął wykładać i nauczać buddyzmu w piwnicy londyńskiego domu i na samym początku to on sam prowadził wszystkie zajęcia, wykłady, kursy oraz odosobnienia. Szybko jednak przyciągnął ludzi, którym odpowiadało jego podejście i styl, wkrótce powstały więc pierwsze ośrodki Przyjaciół, w których to już nowi członkowie Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej uczyli medytacji i buddyzmu. Ludzie, którzy na odosobnieniach zaznali smaku praktyki w bardziej intensywnych warunkach, zaczęli razem mieszkać. Tak powstały pierwsze wspólnoty mieszkaniowe Przyjaciół. W miarę upływu czasu i głębszego zaangażowania w praktykę buddyjską zaczęli oni zakładać różnego rodzaju firmy, prowadzone wspólnie w oparciu o naukę Buddy o właściwych źródłach zarobkowania.
Przyjaciele w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych szybko rośli stając się jednym z czołowych ruchów buddyjskich na Zachodzie. W tej chwili liczą około osiemdziesięciu ośrodków miejskich i odosobnień, prowadząc działalność w ponad dwudziestu krajach. Są jednym z głównych ruchów buddyjskich w Anglii, Indiach, Australii, Nowa Zelandii, oraz coraz lepiej się rozwijają w Europie i Ameryce. Od 2002 roku prowadzą zajęcia w Polsce.
Rdzeniem ruchu jest Zachodnia Wspólnota Buddyjska założona w 1968 roku, która liczy obecnie około tysiąca członków – mężczyzn oraz kobiet, zaangażowanych buddystów.
Sangharakszita przekazał kilka lat temu odpowiedzialność za ruch grupie najbardziej doświadczonych członków Wspólnoty, mieszkających w Birmingham w Anglii. Wraz ze swymi braćmi i siostrami we Wspólnocie starają się oni kontynuować dzieło Sangharakszity i kształtować ruch buddyjski, będący źródłem przekazu żywego buddyzmu dla wszystkich, którzy tego potrzebują.
Historię „Przyjaciół” pełniej przedstawia seria filmów na wideo wyprodukowana przez Lights in the Sky. Na kongresie Europejskiej Unii Buddyjskiej w 1992 Sangharakszita przedstawił swą wizją o roli Buddyzmu na Zachodzie.